Πεζόδρομοι στην πράξη
Στον πεζόδρομο της Μελανίδη, πίσω από τη νομαρχία τα αυτοκίνητα εξακολουθούσαν χθες να μπαίνουν κανονικά. Η τροχαία έκοψε μερικές κλήσεις το πρωί πριν τις εννιά και μάλιστα μία κυρία της οποίας γράψανε το αυτοκίνητο, φωνάζανε ότι δεν πρέπει να γίνονται εξαιρέσεις. (...)
Όλα αυτά είναι τα παρεπόμενα της απόφασης της νέας δημοτικής αρχής να παραδώσει τους πεζόδρομους στους πεζούς.
Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα. Και η προηγούμενη δημοτική αρχή το προσπάθησε, απογοητεύτηκε όμως νωρίς και εγκατέλειψε την προσπάθεια. Με το πρόσχημα ότι «δεν γίνεται να μάθεις του Έλληνες να σέβονται τους πεζούς» οι πεζόδρομοι εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους. Εδώ και χρόνια οι παραβάτες δεν είχαν καμία απολύτως συνέπεια. Αυτό σιγά σιγά όχι μόνο καθιέρωσε, αλλά και ουσιαστικά νομιμοποίησε το παρκάρισμα στους πεζόδρομους και τη χρήση τους από τους οδηγούς. Τα πάρκα έγιναν χώροι στάθμευσης με τη σιωπηρή συμφωνία του δημάρχου. Είναι εξαιρετικά παρήγορο το ότι η νέα δημοτική αρχή μέσα στις πρώτες εβδομάδες ιεραρχεί ως προτεραιότητα να επιστρέψει τους πεζόδρομους εκεί που ανήκουν.
Επειδή όμως έχει μεσολαβήσει αυτό το κατάντημα, είναι πλέον ακόμη πιο δύσκολο να αδειάσουν οι πεζόδρομοι. Να αναφέρω ένα παράδειγμα. Λέει ο δήμαρχος ότι από σήμερα εφαρμόζεται η χρονοχρέωση στο δημοτικό πάρκινγκ. Μα χωρίς μηχανήματα; Ποιος θα μετράει το χρόνο; Αντίστοιχα ποιος θα φυλάει τους πεζόδρομους; Η δημοτική αστυνομία θα πει κανείς. Χθες πάντως δεν φυλούσε κανείς. Θα γίνει λοιπόν μάχη μέρα με τη μέρα για να πάρουμε πίσω τους πεζόδρομους μας. Έχουμε όμως μια ελπίδα: να μην απογοητευθεί ο νέος δήμαρχος γιατί θα απαιτηθεί κόπος. Αν συνεχίσει όμως, κάποτε οι πεζόδρομοι θα γίνουν πεζόδρομοι και στην πράξη.
No comments:
Post a Comment