Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Στο προτεινόμενο σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος [ΣΠΔ] είναι εμφανής η τάση σύνδεσης συγκρουόμενων δραστηριοτήτων, η προσπάθεια νομιμοποίησης υφισταμένων παρανομιών [καταπατήσεις, ποδηλατόδρομοι] και η κατοχύρωση μελλοντικών σκοπιμοτήτων [Μ έ χ ρ ι την εκπόνηση και έγκριση τού εκάστοτε σχεδίου διαχείρισης της περιοχής, τα προαναφερθέντα έργα υλοποιούνται.Κατόπιν εκπόνησης από τον φ ο ρ έ α του έ ρ γ ο υ μελέτης εφαρμογής].
Προτάσεις αυτού τού είδους κρίνονται σαν ιδιαίτερα επισφαλείς.
Αποτελούν δε στην πραγμάτωση τους την βασικότερη αιτία τής προοδευτικής καταστροφής τής Παμβώτιδας και την γέννηση σοβαρών κινδύνων για την υγεία των κατοίκων των γύρω περιοχών [ΙΩΑΕ 1977].
Τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια ηχεί ακόμη ο αντίλαλος τής σοβαρότερης ίσως επιστημονικής επισήμανσης κινδύνου για την Παμβώτιδα και τα Γιάννενα: «ΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΟΒΑΡΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ (Σαπροβιοτικό > Τροφικό) ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΘΕΙ» τόνιζε το Ινστιτούτο Ωκεανογραφικών και Αλιευτικών Ερευνών (ΙΩΑΕ) από τον Ιούνιο τού 1977.
Ο μηχανισμός τής μικροβιακής διάσπασης τής Βιομάζας στον πυθμένα τής λίμνης αδυνατεί να επεξεργαστεί και να μετατρέψει τον όγκο των νεκρών οργανισμών σε ακίνδυνα ανόργανα στοιχεία. Μία επικίνδυνη εστία συνεχούς τροφοδοσίας τού ευτροφισμού λειτουργεί στο εσωτερικό τής λίμνης και ένας αντιδραστήρας παραγωγής δηλητηριωδών αερίων (Πανεπιστήμιο Πατρών) μολύνει την ατμόσφαιρα τού λεκανοπεδίου.
Ο ευτροφισμός, η αύξηση τού φυτοπλαγκτόν, τα κυανοβακτήρια, η έλλειψη οξυγόνου και η καταστροφή τού ιχθυοκόσμου έγινε μόνιμη αρρώστια τής Παμβώτιδας. (...)
Η εμπειρική πορεία τής Παμβώτιδας και η σημερινή κατάστασή της απέδειξαν, ότι οι ενεργειακοί, τροφικοί και ζωικοί δεσμοί της με τούς περιφερειακούς υδροβιότοπους και η σύμπτυξη τους σε μία αρμονική ολότητα ορίσανε τον χώρο και την διάρκεια τής ζωής της.
Από την στιγμή πού η ολότητα αυτή έσπασε γράφτηκε και η αρχή του τέλους της Παμβώτιδας. (...)
Πολύ προφητικά τονίζει ο Φορέας Διαχείρισης Λίμνης με το έγγραφό του Νο 197/ 15.10.2008 τον τεράστιο ρόλο και την μεγάλη σημασία της λίμνης Παμβώτιδας για την πόλη των Ιωαννίνων αλλά και τον ρόλο πού καλείται να παίξει στην ανάπτυξη τής μελλοντικής πόλης και τής όλης περιοχής τού λεκανοπεδίου.
Η λίμνη χρειάζεται β ο ή θ ε ι α. Την β ο ή θ ε ι α ό λ ω ν μας.
Μέσα στα πλαίσια ενός πραγματικού στόχου με τίτλο: «Η αποκατάσταση τής βιολογικής ισορροπίας τού λεκανοπεδίου», θα πρέπει να δούμε σαν το σπουδαιότερο κομμάτι του την θ ε ρ α π ε ί α του συνολικού υδατίνου οικοσυστήματος.
Στην πρώτη φάση τής θεραπείας απαιτείται :
α. Η απομάκρυνση τής βασικής αιτίας τής καταστροφής. Τα αναχώματα που υψώθηκαν περιμετρικά τής λίμνης (Αμφιθέα, Μονή Ντουραχάν και κρηπίδωμα, Μπογιάνου στροφή Κατσικάς) όπως περιγράφει το Διαχειριστικό σχέδιο Παμβώτιδας.
β. Η επανένωση τής Παμβώτιδας, της Λαψίστας και των υδροβιοτοπων, για να μπορέσει το οικοσύστημα να ξαναβρεί την ζωή του. Η αποκατάσταση της λίμνης Λαψίστας θα βοηθούσε στην καλύτερη λειτουργία του οικοσυστήματος τής Παμβώτιδας μιας και παλαιότερα αποτελούσε ενιαίο οικοσύστημα με αυτό της Λαψίστας.
Η πρόταση δεν είναι ο υ τ ο π ι κ ή ούτε σ υ ν α ι σ θ η μ α τ ι κ ή. (ΦΔΛΠ ΔΣ12/2007)
γ. Η προστασία τού υδατίνου περιβάλλοντος με την εφαρμογή των 300 μέτρων από την γραμμή αιγιαλού και την ζώνη των 100 μέτρων στις αστικές περιοχές.
Η ζώνη των πάρκων κρίνεται τελείως απαραίτητη για την προστασία τού οικοσυστήματος τής λίμνης. Μητροπολιτικό και οικολογικό πάρκο σε συνδυασμό με το αρχαιολογικό πάρκο τής Καστρίτσας σαν ολότητα. (ΦΔΛΠ 197 /15.10.2008 )
Δ. Την επανενεργοποίηση των πηγαίων υδάτων.
Η τροφοδοσία των λιμνικών υποστρωμάτων με πηγαία ύδατα είναι ζωτικής σημασίας για την ανανέωση των μολυσμένων πυθμενικών υδάτων και τον εμπλουτισμό τους με οξυγόνο.
Το νομικό έρεισμα υπάρχει, η επιστήμη συνηγορεί.
Τώρα ήρθε η ώρα της πολιτικής να δημιουργήσει.
No comments:
Post a Comment