Η γραμμή στη λίμνη

Ηπειρωτικός Αγώνας, του Θύμιου Τζάλλα
Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δεν είναι εντυπωσιακό που στα Γιάννενα του 2009 δεν ξέρουμε ακριβώς πού είναι η λίμνη; Που ψάχνουμε ακόμη να την οριοθετήσουμε και μάλιστα εν μέσω δικαστικών διαμαχών στο Συμβούλιο της Επικρατείας;

Δεν είναι ένα απλό γραφειοκρατικό κενό. Δεν έχει να κάνει μόνο με χαρακτηρισμούς και αποχαρακτηρισμούς, βάλτους, αναχώματα και τίτλους ιδιοκτησίας. Έχει να κάνει κυρίως με το ότι μια γενιά ανθρώπων μεγάλωσε μακριά από τη λίμνη με αίσθημα απαξίωσης. Για πολλούς η Παμβώτιδα ήταν «βρώμικη», «εγκαταλειμμένη» και «επικίνδυνη». Όταν δεν την επισκεπτόμαστε είναι λογικό να μην ξέρουμε και «πού πέφτει». (...)

Όσο το τοπίο παραμένει ερημωμένο και με τον κόσμο σε σύγχυση, τόσο τα «κάστανα από τη φωτιά» θα καλούνται να τα βγάλουν αυτόνομοι σύλλογοι όπως ο Σύλλογος Περιβάλλοντος. Μόνο αν έρθουμε κοντά στη λίμνη, τη «ζήσουμε» και την καταλάβουμε θα απαιτήσουμε και το αυτονόητο. Ότι προτεραιότητα είναι ο δικός της ζωτικός χώρος και όχι ο δικός μας πλάι της.